به نام اول و آخر ، ظاهر و باطن
توی عنوان گفتم که تا سه نشه بازی نشه ، سه سال بود از محیط وبلاگ نویسی دور بودم.
از اونجایی که آسودگی ما عدم ماست ، توی این سه سال هم ساکت ننشستم و (بیشتر) توی تلگرام و اینستاگرام یه سری فعالیت هایی داشتم اما هرجور که حساب کردم وبلاگ نویسی یه چیز دیگس ...
یکی از دلایل بزرگش هم این بود که بعد از چند سالی که به وبم سرزدم با حجم زیادی از نظرات مخاطبین عزیز و بزرگوار روبرو شدم و تصمیم گرفتم به امید خدا دوباره استارت وبلاگ رو بزنم.
نمی دونم شاید قبلا شنیده باشید یه سری گناه داریم فردی یه سری دیگه گناهان اجتماعی هستند ...
گناهان فردی فقط به خود فرد ضرر می زنن ولی گناهان اجتماعی همون طور که از اسمش پیداست نه تنها به خود فرد بلکه به اجتماع هم ضرر می زنن ....
مثلا در مورد عکس بالا میخوام بگم که ای خواهر من .... ای خانوم .... ای بزرگوار ... یا حالا هر چی دوست داری
گوهر وجودتو به نمایش نذار خواهشا ... حالا یا به عباراتی دیگه :
مروارید توی صدف زیباست ...
برای گوشی های گرون قیمت محافظ میگیرن که ضربه خورد نشکنه ...
برای ماشین گرون قیمت یه پارکینگ باید وجود داشته باشه یا حداقل یه چادری که روش کشیده بشه ...
این کاری که بعضی از شماها انجام میدید به جامعه ضرر می زنه ... یعنی اینکه اون آقا پسری که شما رو با اون وضع غیرقابل وصف می بینه داره زجر می کشه ... و بعدش هزار و یک گناه نکرده را مرتکب میشه ...
در یک کلام به قول شهدا : خواهرم چادرت را ...
